Waarop letten bij Wakizashi Kopen
Naast de Katana is de Wakizashi zeker een zeer geliefd en populair Japans Zwaard. Feitelijk waren de Wakizashi en Katana nauw met elkaar verbonden en behoorde tot de traditionele wapenuitrusting van de Samurai. Het is een wapen dat zelfs werd gebruikt bij Seppuku of Harakiri. Dit is een eervolle zelfmoord bij de Samoerai in Japan.
De rol van de Wakizashi is zeer belangrijk geweest omdat deze zowel op het slagveld als meer binnen de muren een betekenisvolle rol had. De Wakizashi bracht ook meer tijd bij de Samurai door als de katana, zeker in de Edo periode.
Men ziet de Wakizashi in het algemeen als een back-up wapen voor de kleine ruimte of als de Katana in de strijd ten onder zou gaan. Naast deze primaire functie was het een snel en elegant zwaard voor kleinere conflicten en werd deze vooral gebruikt in huizen en paleizen.
Geschiedenis Wakizashi
Dit kortere zwaard heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot de 15e en 16e eeuw. De Tachi werd meestal vergezeld van een Tanto of mes. De Samurai zochten een extra wapen naast de Katana en verzochten de smeden om iets te smeden wat goed ter verdediging zou kunnen dienen en ook een wapen van eer zou zijn. Het plegen van Seppuku werd ook met de Wakizashi gedaan en gaf de mogelijkheid om toch eervol zelfmoord te kunnen plegen. Door het opensnijden van de buik geeft een pleger hiervan zichzelf volledig bloot en bij de Samurai ging men ervan uit dat de ziel in de Hara of onderbuik zat.
De Wakizashi werden net als de Katana gesmede van gevouwen Tamahagane met hittebehandelingen. Er werden dus dezelfde zwaardsmeed technieken toepast als bij het smeden van een Japanse Katana.
Het vervangen van een Tanto door een Wakizashi gebeurde snel omdat deze veel effectiever was dan een Tanto bij gevechten op de kleine ruimte en indoor.
Een ander voordeel van de Wakizashi was dat iedereen in Japan deze kon dragen. Een Katana was eigenlijk alleen voorbestemd voor de Samurai of krijgersklasse. Dit gaf ook een zekere mate van status aan de Samurai. Maar dat was niet het geval met de Wakizashi. Deze kon door iedereen worden gedragen en handelslieden en sommige ambachtslieden in het feodale Japan wilden zich ook graag bewapenen. Vooral met reizen werd je voortdurend blootgesteld aan vele gevaren.
Omdat de Katana alleen voor de Samurai was toegestaan moest de Wakizashi aan zekere lengtematen voldoen om als legaal te worden gezien. Een wakizashi is altijd tussen de 30 en 60 cm en je hebt lange Wakizashi die je O-wakizashi noemt of die wat aan kortere kant zijn en deze noem je ko-Wakizashi.
Het grote voordeel van een Wakizashi was ook dat je deze binnen mocht dragen. In veel gebouwen was het dragen van een Katana verboden en mocht deze niet mee naar binnen. Omdat een Samurai niet ongewapend wilde zijn was dan de Wakizashi de beste optie om mee te nemen.
Een Wakizashi was een stuk efficienter binnen door de lengte en zou niet snel een plafond of ongewild meubels raken. Iemand met een Tanto maakte ook weinig kans tegen een Wakizashi door het verschil in lengte. De bladen waren natuurlijk precies even scherp als van een Katana waarbij het doorboren van een menselijk lichaam geen enkel probleem was. Binnenshuis waren de meest mensen niet voorzien van een pantser of Yoroi en liep men gewoon in een kimono.
Een Yoroi is een Samurai harnas welke werd gedragen door Samoerai en die uit een een kabuto (helm), dō (harnas) met kusazuri (meerdelige rokhanger) en sode (schouderbeschermers) bestond. Dit type Samurai harnas onstond tijdens de Heian (794-1185) en Kamakura-periode (1185-1333) em werd gebruikt tot in de Edo periode.
De Wakizashi had vaak een iets dunner blad die relatief is scherp kon worden gemaakt en dus zeer geschikt was om door menselijk vlees te gaan. De Japanse zwaarden uit die tijd hadden meer niku of vlees zodat deze meer geschikt waren om iemand aan te vallen met een pantser of Yoroi.
Doordat een Samurai altijd waakzaam of zanshin vertoonde werd het gangbaar om de Wakizashi overal mee naartoe te nemen en binnen handbereik te houden.
De gangbare gedachte om een Daisho te dragen om met twee zwaarden te vechten is dus iets genuanceerder. De Daisho is de Daito (groot zwaardn) en shoto (klein zwaard).
Seppuku
Bij het plegen van Seppuku of Harakiri was de Wakizashi ook het zwaard van keuze. In het feodale Japans was Seppuku een zelfmoordritueel. Zo rond de 12e eeuw ontstond dit als een ritueel om een eervolle dood te bereiken. In sommige gevallen deden de Samurai dat om niet in vijandelijke handen te vallen. Maar meestal was het omdat men had gefaald tijdens de strijd of omdat een leider was overleden. Aanvankelijk deed men dat met de Tanto maar de Wakizashi was door zijn scherpte en lengte meer geschikt voor bevonden. Vaak werd men ook onthoofd met een Katana na dit ritueel.
Krijgskunst Technieken met Wakizashi
Een Wakizashi die een stuk kleiner, sneller en lichter was dan een Katana vormde een groot gevaar voor een Samurai in kimono. Zeker als er binnenshuis een gevecht ontstond was de Wakizashi het grootste gevaar. Om die reden vind je in veel krijgskusten technieken die erop gericht zijn om het gevaar van de Wakizashi te neutraliseren door een arm uit teschakelen voordat die de Wakizashi kon trekken.
Een Wakizashi is een zwaard die is samengesteld uit dezelfde materialen als een Katana en bestaat uit een Tamahagane blad met een Tsuba en Tsuka die hetzelfde te hanteren is een Katana.
Lengte Wakizashi
De lengte van een Wakizashi is tussen de 30 cm en 60 cm en daarbinnen kan twee varianten onderscheiden.
Als het meer op een groot mes lijkt dan is het een Ko-Wakizashi. De tweede variant is de O-Wakizashi, die neigen naar 60 cm en lijken veel op een katana. De geometrische eigenschappen van een Wakizashi verschilt vaak van een Katana omdat deze zo scherp mogelijk werden gemaakt zodat ze zonder problemen door vlees konden snijden. Er zijn authentieke Japanse Wakizashi met body cutting testen in omloop. Dit staat vaak op de tang of nakago gegraveerd.
De Daisho met Wakizashi
De Samurai gebruikte de Katana als primair wapen en vaak een Wakizashi als reservewapen want in de strijd gingen er ook weleens een Katana stuk. In dat geval kon hij dus altijd rekenen op zijn Wakizashi. In het geval er ook meerdere vijanden waren dan was het gebruik om een Wakizashi te trekken en samen met de Katana te vechten om optimaal gebruik te maken van beiden wapens. Vaak werd dan de Wakizashi als verdedigingswapen gebruikt en de Katana als aanvalswapen. In veel gevallen werd dan ook de Wakizashi omgekeerd vasthouden tov de Katana. Het meest efficient was om halve circels te draaien met de vijanden en zijn zwaarden voor zich.
In het Niten Ichi-ryu heeft technieken waarbij de aanvallen en blokkering van beiden zwaarden goed samenwerken zodat er continue kan worden uitgehaald met het zwaard.
Maar er dus vele manieren om de Wakizashi hanteren waarbij je ze ook beiden naar voren kunt vasthouden.
Wakizashi als Ziel van de Samurai
Doordat allen een Samurai een Daisho mocht dragen. Dit is een samenvoeging van Daito of groot zwaard en Shoto of kleinzwaard. De Wakizashi was net als de Katana ook een verlengstuk van zijn ziel. Deze droeg een Samurai altijd bij zich, ook tijdens de slaap werd deze onder het kussen gelegd.
De Katana en Wakizashi waren zeer belangrijke wapens. Deze was er toen hij werd geboren en zou er zijn als hij dood ging. Tussen zijn geboorte en dood bleef dit altijd bij hem, zelfs met slapen lag dit op grijp afstand.
De wapens van de Samurai waren symbolen van zijn kracht, discipline en loyaliteit als krijger. Als het gevecht op zijn pad kwam kon hij snijden en steken met zijn vlijmscherpe zwaarden.
Tijdens de Edo periode werd het ook sterk een statussymbool en alleen de elite mochten een Daisho dragen. De nadruk kwam ook te liggen op de koshirae of fittingen waarmee een Samurai zijn persoonlijkheid mee kon uitdrukken. Er kwamen zeer genuanceerde en elegantere tsuba , fuchi en kashira.
Zwaardbezitters mochten verschillende sets fittingen gebruiken, afhankelijk van de gelegenheid of het seizoen. Het was tijdens de Edo-periode dat elegante armaturen werden geïntroduceerd. Er waren ontwerpen met rijk ingelegde, edele metalen, nieuwe legeringen en gebeeldhouwde scènes die werden verwerkt in de productie van deze zwaarden.
Het volstaat te zeggen dat de Katana-dragende samoerai zijn kleine zwaard niet zal achterlaten. Dit is misschien klein van formaat, maar het is soms handig, vooral wanneer het een nadeel is om de langere Katana te gebruiken. Tijdens de vredestijd van de Edo-periode werd de dasho een statussymbool. Alleen leden van de high society mochten zowel de Katana als de Wakizashi dragen.
Zwaardbezitters mochten verschillende sets fittingen gebruiken, afhankelijk van de gelegenheid of het seizoen. Het was tijdens de Edo-periode dat elegante armaturen werden geïntroduceerd. Er waren ontwerpen met rijk ingelegde, edele metalen, nieuwe legeringen en gebeeldhouwde scènes die werden verwerkt in de productie van deze zwaarden.
Het proces van zwaard maken
De smeden in Japan volgden een jarenlange training in dit rituele proces om een Wakizashi te kunnen smeden. Het was en is een gerespecteerde kunstvorm op zich waarbij de smid het Tamahagane staal hamert, vouwt en smeedt om een prachtig blad mee te maken.
Tamahagane is een unieke staalsoort welke is gemaakt volgens de Japanse traditie. Het woord tama betekent kostbaar en het woord hagane betekent staal.
De smid smeedt en vouwt het staal om onzuiverheden te verwijderen en het staal homogeen te krijgen. Uiteindelijk ontstaat een gevouwen blad die ze differentieel gaan harden door een kleilaag op de rug aan te brengen zodat er een zeer scherpe snede kan ontstaan met een kern die niet broos is.
Wakizashi met moderne technieken
Hedendaagse smederijen maken gebruik moderne technieken om een functionele Wakizashi te smeden die geschikt zijn voor krijgskunst beoefenaren en verzamelaars. Deze zijn gemaakt van moderne staalsoorten en ook differentieel gehard met de traditionele klei-technieken.
De Hanwei smederij staat bekend om zijn hoge kwaliteit en prima prijsverhouding en je kan daar een prima Wakizashi van kopen.