Geschiedenis van de Japanse zwaarden
De geschiedenis van Japan zijn de Japanse zwaarden diep geworteld in de rijke cultuur en tradities. In het oude feodale Japan waren de zwaarden niet alleen wapens, maar werden ze ook beschouwd als symbolen van macht en eer. Ook door het prachtige esthetische voorkomen werden het ook kunstwerken. Het zwaardsmeden werd een ware kunst en bereikte in de Edo periode zijn hoogtepunt en leiden tot de meest prachtige zwaarden ter wereld.
Verschillende soorten Japanse zwaarden
Katana of 刀
Zodra de meeste mensen aan een Japans zwaard denken komen ze meestal uit op de Katana. Deze term “katana” is zo wijdverspreid dat veel mensen alle Japanse zwaarden een Katana noemen, ongeacht het specifieke zwaard model. Maar de kenners noemen een Katana meestal een Nihonto, wat een letterlijk Japans zwaard betekent.
Maar de katana is zonder meer één van de meest iconische Japanse zwaarden. Een sierlijk gebogen kling en zijn stevige en sierlijke handvat is de Katana ongeëvenaard om zijn wendbhaarheid en scherpte in het gevecht. Deze Katana werd traditioneel gezien alleen gedragen door de samurai, de krijgersklasse van Japan, en deed ook dienst als symbool van zijn maatschappelijke status.
Maar de Katana was zeker niet het oudste Japanse zwaardmodel. Er ging nog een hele ontwikkeling aan vooraf voordat dit sublieme zwaard werd ontwikkeld. We nemen je mee naar de andere Japanse zwaarden die werden gesmede. Verrijk u kennis over de intrigerende wereld van de Japanse zwaarden door die artikel door te nemen.
Chokutō of 直刀
Dit is één van de oudst bekende zwaarden in Japan en is eigenlijk een recht zwaard dat waarschijnlijk was geïnspireerd op de Koreaanse en Chinese ontwerpen. De chokutō stamt uit de tijd vóór de 10e eeuw, maar wordt hedendaags niet meer vervaardigd. Deze zwaard fungeerde als inspiratiebron voor de tachi.
Tachi of 太刀
De Tachi is het eerste Japanse zwaard met de typische kromming of curve. Het oorlogsvoeren werd hoofdzakelijk te paard gedaan door de Samurai en de snede werd naar beneden gedragen door de ruiters. De kling was vaak langer en iets dunner en er moesten twee handelingen plaatsvinden voordat de Samurai kon toeslaan vanaf zijn paard. In het ontwerp ten opzicht van de latere Katana zie je dat de kromming zich iets meer naar het handvat bevond zodat er evenzogoed effient en snel kon worden getrokken. Maar doordat de manier van oorlogsvoeren veranderde en het zich meer op de grond ging afspelen werd de tachi verdrongen door de uchigatana.
Uchigatana of 打刀
De Uchigatana is een samensmelting van twee Japanse termen, namelijk Uchi en Gatana. Uchi verwijst naar het begrip slaan, terwijl Gatana een variant is van Katana en staat voor zwaard. Deze Uchigatana ontstond als opvolger van de Tachi. Deze zwaardversie was compacter en lichter, waardoor hij sneller te hanteren was en voornamelijk werd ingezet bij gevechten op de grond. Hij werd ontwikkeld tijdens de Muromachi-periode (1333-1573). De Uchigatana werd gedragen aan de heup met de snijkant naar boven gericht, wat een duidelijk contrast vormde met de tachi.
Daarnaast was de tang of nakago aanzienlijk korter, waardoor het zwaard met slechts één hand kon worden gebruikt. Een onderscheid tussen de Katana en Uchigatana ligt vaak in de kwaliteit. Over het algemeen wordt de Katana beschouwd als een hoogwaardiger zwaard, vervaardigd met superieur vakmanschap en gebruikmakend van betere hoogwaardige kwaliteits tamahagane. Het smeden van een Uchigatana-blad verliep doorgaans sneller en de koshirae, oftewel de montage, was vaak van mindere kwaliteit.
Wakizashi of 脇差
De wakizashi is een korter zwaard dat vaak samen met de katana gedragen werd als onderdeel van de traditionele samoerai-uitrusting, de daisho. Hoewel het kleiner is dan de katana, mag de wakizashi niet onderschat worden vanwege zijn dodelijke precisie en behendigheid in gevechten op korte afstand. De afmetingen van dit zwaard variëren tussen de 30 en 60 cm, oftwel 1 en 2 shaku. In tegenstelling tot de katana kon de wakizashi ook door welgestelde handelaren gedragen worden. Dit wapen werd tevens specifiek gebruikt voor seppuku, de rituele zelfmoord waarmee men zijn eer kon zuiveren.
Tantō of 短刀
De tanto is een kort mes of dolk dat vaak werd gebruikt als secundair wapen door samoerai. Het staat bekend om zijn veelzijdigheid, waardoor het effectief was in zowel gevechten als voor dagelijkse taken zoals snijden en schillen. De tachi ging vaak in cominbatie met een tanto, en tijdens Edo periode werden de combinatie tussen Katana en Wakizashi de daisho. De tantō zijn afmetingen zijn minder dan een shaku, of 30 cm. Deze tanto zijn met en zonder tsuba te vinden. Zonder tsuba staat het bekend als aiguchi-beslag, waarbij tsuba afwezig is of een diameter heeft die gelijk is aan die van de tsuka of het handvat. Bij de versie met tsuba, wordt het als een buke-zukuri type montage beschouwd, met een bescherming en een koord, de sageo, om de schede aan de riem te bevestigen.
Odachi (大太刀) en Nōdachi of 野太刀
De Odachi (groot zwaard) of Nodachi (veldzwaard) waren imposante zwaarden en werden oorspronkelijk ingezet op het slagveld om zowel vijandelijke paarden als tegenstanders neer te halen. Later werd het ook gebruikt door zowel ruiters als infanterie tijdens handgevechten.
Met een lemmet van ongeveer 150 cm lang, was het niet mogelijk om het zwaard vanuit de schede aan de heup te trekken. Daarom werd het op de rug gedragen of gedragen door de bedienden van de samoerai. Deze zwaarden moeten een minimale klinglengte van ongeveer 3 shaku of 90 cm hebben. Door de enorme imposant meer ook onhandige lengte waren de zwaarden van deze lengte niet makkelijk te hanteren. Om deze uit de schede of saya te trekken was nog een tweede persoon nodig.
Naginata of 薙刀
De naginata valt onder de stokwapens en tegenwoordig wordt het voornamelijk geassocieerd met vrouwen. Deze bestaat uit een houten staf met aan het uiteinde een gebogen en scherp lemmet. Door de lange reikwijdte werd deze op slagveld ook gebruik om op grote afstand schade aan te doen en ruimte te creëren.
De naginata had soms een cruciale rol tijdens de gevechten van de cavalerie. Deze naginata was bijzonder effectief in het neerhalen van paarden en vervolgens het uitschakelen van de samoerai. Door de veelvuldige inzet van de naginata werden er zelfs stevigere harnassen worden geïntroduceerd.
Zwaard soorten voor training
Om veilig te kunnen oefenen met zwaarden, zowel in de strijd tijdens de dagen van de Samurai als vandaag de dag voor zwaardvechtkunst beoefenaren zijn er verschillende zwaarden ontwikkelt. Dit zijn geen scherpe zwaarden maar hebben hetzelfde uiterlijk. Sommige zwaarden zelfs een soortgelijke feel en Touch als een scherpe Katana om realistisch te kunnen oefenen.
Bokken of 木剣
De bokken is het meest bekend van allemaal en is een houten oefenzwaard met ongeveer dezelfde lengte en vorm als een Katana. Het woord Bokken is afgeleid van de Japanse termen "Boku" (hout) en "To" (zwaard). In Japan wordt meestal de naam Bokuto gebruikt. Houten Bokken zijn net zo oud als de authentieke Japanse zwaarden. De samoerai gebruikten ze omdat ze al snel ontdekten dat het trainen met houten zwaarden hun vaardigheden met een scherp zwaard, de Shinken, ten goede kwam. Het heeft de eer het favoriete wapen te zijn geweest van de beroemde samoerai, Misashi Miyamoto.
Iaitō of 居合刀
De iaitō daarentegen is van metaal, zij het niet scherp en heeft vaak dezelfde Feel en Touch als een stalen Katana. Een Iaito dient als trainingskatana voor beoefenaars van iaidō, een krijgskunst die zich richt op snelheid bij het trekken van het zwaard. Er moet evengoed voorzichtig en met zanshin of waakzaamheid mee worden omgegaan omdat hoewel de kling niet scherp is, de scherpe punt toch verwondingen kan veroorzaken. Deze zwaarden zijn meestal gemaakt van RVS of zinc-aluminium en hoeven niet onderhouden te worden tegen roestvorming.
Shinai (竹刀)
De shinai is het wapen dat wordt gebruikt in kendo als vervanger van de katana. Deze bestaat bestaat uit 4 bamboelatten (take) die bij elkaar worden gehouden aan de bovenkant met een lederen beschermkap (saki-gawa) en aan het andere uiteinde met een lederen handgreep (tsuka-gawa). Deze wapens zijn ongeveer 1,20m lang. Dankzij hun lichtheid kunnen er zeer snelle bewegingen mee worden uitgevoerd. Door het gebruik van de shinai en een bogu is het mogelijk om op een veilige manier een echt gevecht met volle kracht en snelheid aan te gaan.
Conclusie
De oude antieke ambachtelijk zwaarden gemaakt met traditioneel hoogwaardig tamahagane is bijna een kunstvorm waarbij de vaardigheden van de smeden ongekend is. Dit unieke tamahagane was een Japanse staalsoort die werd gewonnen uit ijzerzand. Dit staal werd herhaaldelijk gehamerd en gevouwen waarbij er wel 65.000 lagen staal ontstonden en er een gewenste hardheid en flexibiliteit werd bereikt.
De lange opleiding van de smeden of tosho zorgde voor het perfectioneren van de ambvacht van het Katana-zwaard maken en werd alles uitgevoerd met de grootste zorg en aandacht voor details.
De Japanse zwaarden zijn niet alleen maar wapens, maar ook diepgewortelde symbolen van de rijke geschiedenis van Japan. Of we nu spreken over de iconische Katana, veelzijdige wakizashi en handzame tanto, elk Japans zwaard heeft zo zijn eigen unieke kenmerken en functie. Door alle eeuwen heen roepen deze zwaarden nog steeds bewondering op bij alle mensen over wereld en blijven ze een bron van bewondering.
