ONTWIKKELING VAN ZWAARDEN
Zwaarden zijn de meest oude wapens die in eerste instantie niet voor de jacht waren gemaakt. Qua uiterlijk lijkt een zwaard natuurlijk op een groot mes en is dit al vele eeuwen een gevaarlijk wapen voor in het gevecht. De kling is vaak groot en blijft goed hanteerbaar door het contragewicht in het handvat. Over vrijwel de hele wereld zijn zwaarden ontwikkelt en dat maakt het complex om de definitie van een zwaard goed af te bakenen.
Een zwaard kan je met één of twee handen vasthouden en met het langwerpige stalen blad kan je steken en snijden.
De smid die de zwaarden kan smeden en de gebruikers ervan hebben maatschappelijk altijd een hoge status gehad. Het zwaard gaf kracht en status aan de eigenaar en de smid stond altijd aan de top van de staalbewerking. De meeste zwaarden werden persoonlijk gemaakt door de versieringen en stond los van het functionele gebruik ervan.
Naast de zwaarden is er ook altijd een groot aanbod geweest in bijlen, dolken, messen, hakmessen, werpmessen, speren en hellebaarden.
In lijf-aan-lijf gevechten te paard of te voet werd een zwaard gebruikt. Naast het langere zwaard werd er ook meestal een korter zwaard ontwikkeld. Dit zeer duidelijk bij de Japanse zwaarden of katana en de combinatie met de wakizashi of korter zwaard. Ook zie je soms de ontwikkeling van zeer grote zwaarden die tegen de cavalerie werden gebruikt. Deze zwaarden hield je dan met twee handen vast.
De ōdachi (groot zwaard) of nodachi (veldzwaard) zijn zwaarden die in het feodale Japan door de samurai klasse werd gebruikt.
Zie hieronder de odachi van paul chen.
De oude romeinen hadden naast de Spatha de gladius, een korter en breed zwaard dat werd gebruikt om te steken en die waren in combinatie met elkaar zeer effectief.
Het gebruik van houten oefenwapens werd op vele plekken op de wereld gedaan om veilig te kunnen trainen. Ook nam je kracht toe als je vaak met een houten zwaard ging trainen. In Japan gebruikte men daar de bokken of bokuto voor, een houten zwaard die van eiken is gemaakt.
De zwaarden droeg je in een schede op je heupen of op je rug. Een schede zorgt voor veiligheid, bescherming van het blad en minder kans op oxidatie.
Bij de middeleeuws zwaarden waren de schedes meestal van stof of leer en vaak gedragen op de heup. Bij de katana zat het zwaard in de saya die van hout was gemaakt en vast zat met sageo aan de obi. Het dragen van een zwaard op de heup zorgde voor snelheid bij het trekken omdat het op deze manier snel en makkelijk verliep.
Een zeer belangrijk aspect van een zwaard is de balans. Een ervaren smid dacht hier al over na tijden het smeden van het blad door met de gewichtsverdeling te werken.
Een point of balance of balanspunt dichtbij het handvat zorgt er doorgaans voor dat het zwaard makkelijker en minder minder energie te hanteren valt. Naarmate een balanspunt meer naar voren ligt kan dit zwaard een grotere kracht ontwikkelen tijdens het snijden of slaan. De perfect balans verschilt per vechtstijl en beoefenaar.
De bladen of klingen zijn van metaal gemaakt zodat je door het smeden en harden hiervan een scherpe snede kon maken. Voordat men staal ging gebruiken was koper veel gebruikt. De oude zwaarden zijn gemaakt rond 3300 v. Christus en gevonden in Turkije.
Tijdens de bronstijd in Europa waren de meeste zwaarden vaak langere dolken en ontwikkelde deze zich steeds meer tot slag- en steekwapens. De meeste zwaarden in
De zwaarden in de ijzertijd was de kwaliteit van de wapens aanvankelijk zeer slecht maar verschilde dit sterk per smid en regio.
De romeinen werd er staal van hoog en laag koolstof gehalte gesmede en had men de eigenschappen van een flexibel maar sterk blad. Door deze verschillende hardheden en koolstof kregen de bladen een mooi motief. Door het ijzer meerde malen te smeden en telkens van koolstof op te laten nemen was een zeer arbeidsintensief en kostbaar proces. Een naam voor deze zwaarden met lagen noemt men ook wel damast.
Om een blad de juist hardheid te laten verkrijgen is een relatief hoog koolstof gehalte nodig. De kling moet je tot hoge temperatuur verhitten en dan snel laten schrikken of afkoelen. Op deze manier krijg je de meest optimale eigenschappen bij een zwaard.
In het oude Japan gebruikte men ijzerzand of tamahagane en werd het staal veelvuldig gevouwen en gesmede. De kern werd van zachter staal gesmede en de snede van het harder staal. De japanse scholen hadden allemaal hun eigen smeed en hardingstechnieken om een katana te produceren.
Hieronder een authentiek Japans Zwaard van de Kaifu School uit Japan.
Een goed zwaard moet scherp zijn zodat je er goed mee kan steken en snijden. Je hebt zwaarden met aan één kant een snede, zoals de katana of dubbelsnijdig zoals de jian of een middeleeuws zwaard.
Massieve zwaarden kunnen soms al te zwaard worden en om deze toch flexibel en snel te kunnen hanteren hebben veel klingen geulen of groeven aan beiden kanten. Dit kunnen halve groeven, dubbele groeven of gewoon een enkele groef zijn. Bij een katana noem je dit een bo-hi of lengtegroef.
In het handvat zit bij de meeste zwaarden de tang of angel. Dit is dus het niet zichtbare gedeelte van het blad. Bij een functioneel zwaard is dat altijd full-tang, het gedeelte dus van het blad dat doorloopt in het handvat en waarbij de kling en de tang uit één deel bestaat.
De tang ook wel angel genoemd is het niet zichtbare gedeelte van het blad dat zit verankert in het handvat of gevest. Een goed zwaard heeft een full tang, dat betekent dat het deel van het blad doorloopt in het handvat en het dus uit één deel bestaat.
Zwaard onderdelen
Bij Middeleeuwse Zwaarden kan je de volgende onderdelen onderscheiden.
Het gevest is hetgene wat je vasthoudt en is het handvat en de pareerstang. De pareerstang is een metalen stang tussen de greep en het blad. Dit zorgt ervoor dat je het zwaard van de tegenstander kan tegenhouden met een slap en dat je handen goed zijn beschermt. Je dit dat in de loop van de middeleeuwen deze pareerstang steeds groter werd
De pommel zit onderop het handvat en zorgt voor balans en dat het handvat goed kan worden vastgezet.
Hieronder middeleeuwse zwaard onderdelen
Katana Onderdelen
Je kan stellen dat de tsuba bij een katana ongeveer hetzelfde doel dient als een pareerstang. Deze geeft bescherming aan je handen ern zorgt voor een goede balans. Tevens gaf de koshirae ruimte op het zwaard persoonljiker te maken en zorgt voor status.
Hieronder katana onderdelen
Je vind de in geschiedenis van de mensheid vele zwaarden en mythologieen en beroemde hiervan zijn het zwaard van Attila, het koning Arthur zwaard en de Excalibur. Uiteraard ook het Zwaard van Goujian en natuurlijk de enorme Norimitsu Odachi. Tevens spreken de zwaarden en bijlen van de Vikingen en de bekende Japanse Katana vele mensen aan. Bij ons kunt u vele soorten zwaard kopen die voldoen aan de technische eisen die je eraan mag stellen. Wij verkopen deze alleen voor decoratief gebruik.